Van een koppelreis naar een familiereis

Marik groeide als het ware op met de fiets. Zo lang (of bijna) hij zich kan herinneren, heeft het stalen ros een prominente plaats gehad in zijn leven. “Toen ik jong was, ging ik veel mountainbiken met mijn ouders. Na mijn studies, kocht ik mijn eerste fiets.”

Toen begon het te kriebelen om met de fiets richting de horizon te rijden en te backpacken. Het begon met een ritje naar de Elzas en de fietstochtjes in eigen streek. Een voorproefje dat de voorbode werd van zo veel meer. “Mijn eerste echte grote reis was een mountainbiketocht in Nepal, 7 of 8 jaar geleden”, zegt hij met fonkelende ogen. “Het was een georganiseerde tour met een gids voor mijn vriendin en mij, helemaal gepakt en gezakt. We reden in twee weken tijd helemaal rond de Annapurna Himal. Het werd een reis om nooit te vergeten en een echte levenservaring. We legden ongeveer 80 km per dag af en verbleven na elke etappe bij de plaatselijke bevolking.”

Deze eerste reis vroeg uiteraard om een vervolg. “Drie of vier jaar later vertrok ik met mijn vader en mijn broer naar Turkije, naar de woestijn van Cappadocië om er twee weken te mountainbiken, maar deze keer zonder gids. In die periode begonnen we ook met het gezin op reis te gaan”, vertelt hij.

Want Marik is intussen de trotse vader van twee jonge meisjes. “Ik wilde een grote fietsreis maken met mijn vriendin. Maar ze wilde eerst haar eerste kind krijgen. Dus besloten we dat we de fietsreis zouden uitstellen en later samen met ons kind zouden doen.” Het ouderschap weerhoudt Marik en zijn gezin er dus niet van om op avontuur te gaan.

Drie jaar geleden namen we een loopbaanonderbreking van zes maanden, kochten een tent en luchtbedden en vertrokken op avontuur met onze kleine, die toen anderhalf jaar oud was.

Marik

Wat volgde was een reis van vijf maanden met fietstassen, een fietskar, een kinderzitje en 60 kilo aan materiaal. Sommige mensen dromen er hun hele leven van … Mariks tribe deed het. “We hebben in totaal zo’n 6.000 km afgelegd. We wilden oorspronkelijk naar Noorwegen, maar toen we in Duitsland aankwamen, werd het al snel duidelijk dat de koude nachten niet zo evident zouden zijn met een kind van 18 maanden dat niet zo goed slaapt in een slaapzak.”

Adieu fjorden, gletsjers en Noorwegen… Daarop trok het gezin naar het zuiden, en na een vlucht naar Ljubljana begon een nieuw avontuur: “Twee weken in Slovenië, zes weken in Italië (Triëst, Venetië, Bologna, de grote meren, Milaan, Bergamo), de Alpen oversteken en de fietsen parkeren in Nice”, herinnert hij zich.

Van daaruit stapten ze op de trein richting Bretagne, waar ze de trein inwisselden voor een boot. “We namen een veerboot naar Ierland, dat was echt een ongelooflijke ervaring en het landschap was onbeschrijflijk. We hebben in totaal vijf maanden gereisd… een ongelooflijke ervaring,” zucht hij nostalgisch.

De onweerstaanbare drang om te vertrekken

Zo ongelooflijk dat hij het allemaal wel nog eens opnieuw zou doen, zelfs al is zijn gezin sindsdien wat uitgebreid. “We hebben intussen een tweede dochter die deze zomer anderhalf jaar oud wordt. We zijn van plan om naar Denemarken af te reizen en er een maand een route te volgen langs de eilanden. Dit keer zal ik niet de enige zijn die een karretje voorttrek! We hebben een kinderfietskar waar de twee kinderen in kunnen zitten. We nemen een fietsstoeltje mee voor de kleinste en een ‘FollowMe’ voor de oudste. Zo kan ze een stukje met ons mee fietsen.”

We wisten al dat reizen een grote impact heeft op de kindertijd. En nu bewijst Marik en zijn gezin ons dat fietsen, vakantie en kindertijd perfect samengaan. “Reizen met kinderen is eigenlijk vrij eenvoudig: je staat op, je fietst, je eet, je zet je tent op, je slaapt en dan begin je weer opnieuw,” vat hij samen.

En als je een minimum aan comfort nodig hebt, zijn er altijd oplossingen. “We hebben heel wat ‘warm showers’ gedaan, dat is een app voor fietsreizigers waarbij je onderdak kunt vinden bij lokale mensen. Mijn deur staat ook open voor fietsers die halt houden in Brussel en op zoek zijn naar een slaapplaats.”

Nog tips van een reiziger?

Tips voor zij die in het spoor willen fietsen van Mariks gezin? “Neem niet te veel spullen mee. Door de stress en onzekerheid wil je al snel allerlei spullen meenemen voor mocht je iets nodig hebben. Een andere tip is om de fiets zo eenvoudig mogelijk te houden, zodat je die gemakkelijk kunt repareren. Ik had een opleiding fietsmechanica gevolgd voor ik vertrok om de basics wat te kennen.”

Maar er is nog wat ruimte voor verbetering om een pro te worden. “Ik kreeg de fietsmicrobe te pakken tijdens mijn Erasmus in Nederland. Sindsdien gebruik ik mijn fiets zowel voor mijn woon-werkverkeer als in het weekend, samen met mijn vriendin – die op hetzelfde moment als ik een fiets kocht.”

Vandaag maakt de fiets een integraal onderdeel uit van Mariks gezin en fiets hij elke dag met zijn kinderen naar school, met dank aan zijn vermaarde fietskar die hem door heel Europa is gevolgd. “Het is zo gemakkelijk. We pakken onze fiets en gaan naar school zonder ons zorgen te maken over het verkeer. We fietsen langs rustige wegen en kletsen intussen met de kinderen. Het is heel gezond en heel gemakkelijk.”

En zoals alles wat gezond en gemakkelijk is, heb je al snel zin om het opnieuw te doen. “Fietsen wordt al snel geen keuze meer, maar een noodzaak… gaandeweg begon ik steeds meer voordelen van het fietsen te ontdekken. Het geeft je een portie dagelijks geluk dat onbetaalbaar is. Je mist iets als je het niet doet.”