Opnieuw trainen van de fiets

“Tien jaar geleden sprong ik op een zeker ogenblik weer op de fiets. Ik woonde in Elsene en werkte in Schaarbeek en moest elke dag een zenuwtergend traject met de auto of de bus afleggen. Dat was geen optie meer, dus besliste ik om met de fiets naar het werk te gaan. Dat was allesbehalve evident, want mijn fysieke conditie was behoorlijk belabberd. Ik nam dus een Villo, reed naar één station, twee stations, parkeerde de fiets en deed de rest met de bus…”, herinnert ze zich.

Maar beetje bij beetje begon ze minder te puffen en te blazen en hielden haar benen het langer uit. Zoals vaak het geval is, is de rest een verhaal over liefde. “In die periode ontmoette ik iemand die grote fan is van de fiets. Hij trok er graag op uit met de fiets in het weekend.” De liefde motiveerde Charlotte en ze zette door, want het begin is nooit gemakkelijk. “Als je geen fysieke conditie hebt, dan is 20 km fietsen best pittig”, zegt ze. Vooral omdat haar prins op het stalen ros zowel in de zomer als in de winter op de fiets springt. “De eerste jaren, pushte ik mezelf heel hard. Maar ik hield vol, raakte overtuigd en kocht mezelf een fiets.”

Een inspirerende reis naar Bourgondië, waar zij voor het eerst “de vrijheid ervaart om op plaatsen te komen die onbereikbaar zijn met de auto” opende haar ogen. Het was als een trigger. Charlotte sprong nu vaker op de fiets en de fietstochten volgden elkaar in snel tempo op. En toen kwam de dag dat ze besloot er helemaal voor te gaan en er voor meerdere dagen op uit te trekken. Uiteindelijk kon zelfs de winter en de regen haar niet meer uit het zadel houden. Het was het begin van een nieuw avontuur en een nieuwe kijk op reizen. “Fietsen zorgt voor een heel andere dynamiek dan reizen met de auto, bus of trein. Je kan als het ware even achter de schermen gaan kijken. Je weet nooit wat er aan de andere kant is”, zegt ze.

Een trouwe reisgezel

En aangezien Charlotte niet echt het type is dat haar reisplannen tot in de puntjes voorbereidt, wacht onze globetrottende fietser vaak wat ze het minste verwacht. “Zo ontmoet ik mensen die me tips geven waar ik heen moet. Ik verander mijn plannen dan op het laatste moment. In feite ben ik meer bezig met de voorbereiding van mijn spullen dan met de reis zelf”, zegt ze geamuseerd.

Omdat het leven geen ponykamp is, heeft Charlotte ook geleerd om er alleen op uit te trekken. “Als je alleen bent, zoek je wat meer contact met anderen. Je maakt jezelf toegankelijker en mensen komen naar je toe in restaurants of cafés.” En hoewel het als vrouw niet altijd evident is om alleen op pad te zijn, heeft Charlotte zich nooit onveilig gevoeld. “Ik heb me nooit zorgen gemaakt. Als ik op de fiets zit, voel ik me veiliger dan mocht ik te voet zijn. Ik ben natuurlijk voorzichtiger dan wanneer iemand met me mee zou zijn. Ik neem dus geen wegen waar ik de hele dag alleen over zou fietsen.”, zegt ze.

Haar echte reiscompagnon is uiteindelijk haar fiets, die ze in de loop der jaren heeft gepamperd en verbeterd. “Nieuwe pedalen, stuur met bar-ends, nieuwe derailleur, bagagedrager, comfortabeler zadel, ik heb mijn machine over de jaren heen beetje bij beetje ‘gecustomized’, want er kruipt nog steeds een behoorlijk budget in, zeker als je niet zeker weet of je er veel op uit zal trekken.” In de loop der tijd heeft ze haar fiets geperfectioneerd en haar uitrusting en bagage op punt gesteld. “Ik ben niet zo’n minimalist. Mijn checklist is nog steeds behoorlijk lang. Maar uiteindelijk heb je gewoon een goede regenjas en een degelijke, warme fleece nodig voor mocht het nodig zijn.” Voor de rest is er de absoluut noodzakelijke uitrusting om op weg te gaan. In een paar seconden lijst Charlotte haar hele basisuitrusting op: “Mijn bandenreparatieset, inbussleutels, gsm en een externe batterij om uit de slag te kunnen bij problemen. Ik gebruik mijn smartphone veel om te weten waar ik moet stoppen, waar ik kan eten, waar ik kan overnachten”, zegt ze.

Fietsreizen en fitness

Als we vragen naar de fysieke conditie, lichaamsvetpercentages, spiermassa en de trainingsschema’s die je moet volgen om dergelijke reizen aan te vatten, stelt Charlotte ons gerust. “Ik fiets intussen al enkele jaren en ben het gewend geworden, dus het gaat nu wel vlot. Vooral het begin is moeilijk, daarna went je lichaam er snel aan. En na verloop van tijd, ken je je grenzen. Ik heb geleerd om naar mijn lichaam te luisteren als ik fiets en weet intussen hoe ver ik kan gaan.”

Charlotte ziet zichzelf niet als een kampioene of een atleet. Haar echte drijfveer is passie. Ze vindt het gewoon super. Iedereen met een beetje lef en moed kan de wereld rond op de fiets. “Je moet je eigen ervaring opbouwen en informatie van het internet halen. Je moet er niet te lang bij stilstaan en er gewoon voor gaan, begin met een kort fietstochtje. Veel kan er ook niet gebeuren, want er zijn altijd wel mensen om je te helpen als je met de fiets op weg bent.”

Net als Charlotte kunnen we dus dromen van exotische bestemmingen of verre reizen naar andere continenten. Zij heeft prachtige herinneringen aan haar reis naar Thailand, van Bangkok tot het zuiden van het land, maar vandaag richt ze haar blik op een ander Aziatisch land. “Ik zou graag eens naar Japan gaan. Ik zag dat er een klein deel van het land was waar je met de fiets dwars doorheen kan trekken.” Charlotte staart in de verte… ze is al vertrokken. Haar lichaam is hier nog, maar haar ziel zit al op de fiets richting het land van de rijzende zon …