Budget
– Wat is jullie budget per dag (bij benadering) als je op fietsreis gaat?
Na 15 maanden reizen liggen onze uitgaven rond de 20 euro per persoon per dag. Eerlijk gezegd is dit een tamelijk comfortabel budget in vergelijking met andere fietsers. Je kan het wel met minder doen, bijvoorbeeld door de accommodatie en bezoekjes (en drankjes!) te beperken. Maar ook al is het veel geld, het is toch bemoedigend te bedenken dat we met 600 euro per maand en per persoon kunnen leven wat voor ons de beste ervaring van ons leven is.
De anekdotes
– Wat is de beste herinnering? De stad, de streek, het land dat je het meest is bijgebleven en waarom?
Er zijn er behoorlijk wat, maar de eerste die me te binnen schiet is de Transfăgărășan, een nationale weg in Roemenië. We hebben twee dagen geklommen in de regen en dichte mist, het landschap moest prachtig zijn, maar we zagen er voor geen meter. Net toen we dachten dat we dit prachtige gebied helemaal gingen missen, klaarde het weer op zodra we de top bereikten (het hoogste punt van onze Europese tocht) en werd ons een prachtig landschap onthuld. Het was een van de meest indrukwekkende etappes van de reis en als klap op de vuurpijl kwamen we onderweg een wilde beer tegen! Daarna zakten we af naar Transsylvanië.
Montenegro en Bosnië waren ook geweldige ontdekkingen. We hadden geen bijzondere verwachtingen van deze landen, maar de landschappen maakten indruk op ons. Momenteel zijn we in Laos en het is een liefde op ’t eerste gezicht! Hier vinden we rust en stilte en na vier maanden in Zuidoost-Azië voelt dat goed! Bovendien zijn de mensen er bijzonder warm, is het niet erg toeristisch en zijn de landschappen adembenemed.
– Heb je een grappige anekdote voor ons?
Op een dag in Roemenië brak de derailleurkabel van Irenes fiets. Hij zat vast in de hardste versnelling in een bergachtig gebied. Terwijl we worstelden om het te herstellen, stopte er een man die aanbood ons naar de dichtstbijzijnde fietsenwinkel te brengen. Pech, er was maar plaats voor één persoon en fiets. Dus ging Irene alleen met hem de berg op. Toen ze eenmaal vertrokken waren, realiseerde ik me dat ze met een vreemde was meegereden, dat ik zijn kenteken of identiteit niet kende, en dat ze de telefoon niet opnam. Kortom, een behoorlijk stressmomentje! Intussen kreeg Irène ook stof voor enkele anekdotes om haar gerust te stellen: “Je moet voorzichtig zijn, want hier worden meisjes meegenomen om ze te verkopen”, “Je hebt echt mooie tatoeages op je dijen”… Maar in feite had hij alleen maar goede bedoelingen en liep alles goed af. Je moet natuurlijk voorzichtig zijn, maar we hebben onderweg alleen maar aardige mensen ontmoet!
