Op de openbare weg lijken automobilisten, fietsers en voetgangers niet altijd even goed overeen te komen. Deze slechte verstandhouding zet zich vervolgens voort op sociale media, waar het debat van alle nuance ontdaan wordt. We kunnen dus stellen dat hoffelijk gedrag in het verkeer vaak ver te zoeken is – een spijtige zaak.

En aangezien de volwassenen er te weinig in lijken te slagen om op een constructieve manier met elkaar om te gaan in het verkeer, trokken wij eropuit om toekomstige volwassenen om hun input te vragen. Wat verstaan twaalfjarigen onder het zware koepelbegrip ‘hoffelijkheid’? En zien zij oplossingen voor de huidige problemen op de weg? Ontdek het hier!

“Op de weg is iedereen gelijk”

Zoals onze Waals-Brabantse ‘superfietsers’ terecht aanhalen, is iedereen gelijk op de weg, maar lukt het helaas lukt niet altijd even goed om de weg met anderen te delen. Welke oplossingen zien zij hiervoor?

Uiteraard begint alles bij een goede kennis van de wegcode.

Zoé :

“Er zijn weggebruikers die stopborden negeren, de verkeersborden niet respecteren, of zelfs de voorrang van rechts”

Maar zelfs wanneer de verkeersregels gerespecteerd worden, kan het moeilijk zijn om de weg met andere te delen. Hoe lossen deze leerlingen dat op?

Vanina :

“Wanneer iemand ons laat passeren, dan doen we een teken met onze handen of hoofd om hen te bedanken. Want het doet altijd plezier wanneer kinderen de volwassenen bedanken en de volwassenen de kinderen… Dat doet de mensen plezier. Het brengt een glimlach op je gezicht.”

Lucas:

“Ik steek een duim in de lucht, of ik zeg hallo. Meestal begrijpen de mensen dat.”

En zo zetten we weer een stapje richting meer Happy Streets!